Tak można śmiało skwitować wczorajsze spotkanie Pogoni Szczecin i Śląska Wrocław.

W meczu padło aż osiem goli, z czego aż pięć padło po uderzeniach głową i niestety trzy takie główki zaliczyli piłkarze Śląska Wrocław.

Na całe szczęście Pogoń wczoraj strzeliła pięć bramek, dwie po uderzeniach głową Efthymiosa Koulourisa i trzy po celnych uderzeniach nogą: Fredrika Ulvestada, Kamila Grosickiego i Alexandra Gorgona. Specjalnie zwracam uwagę na ten ważny element gry głową, gdyż trener Robert Kolendowicz na środkowych obrońców wybrał zawodników bardziej mobilnych, lecz niestety niższych i Śląsk wykorzystał to bezwzględnie wrzutkami na swoich rosłych zawodników.

Dopiero wprowadzenie wyższych piłkarzy: Gorgona i Wojciecha Lisowskiego w drugiej połowie dodało nam kilka centymetrów więcej w akcjach obronnych, wyrównując szansę w pojedynkach powietrznych.

Jednak nie tylko gra głową ma znaczenie, ale przede wszystkim trzeba mocno wejść w mecz i pokazać to, że ma się mocną głowę, wręcz piłkarskie jaja, od początku do końca. I taka właśnie była wczorajszego dnia Pogoń. Odważna, silna, szybka, dynamiczna i skuteczna w ataku.

Gorzej wyszła nam gra głową w obronie, ale tu raczej była wynikowa trudnej sytuacji z brakiem nominalnych stoperów i decyzji trenera, co do niedopasowania wysokości składu obrony względem przeciwnika, gdzie nasi mobilni środkowi obrońcy byli mniej więcej o głowę niżsi od wchodzących na główki rosłych zawodników Śląska.

Nasza głowa była jednak silna, grą kombinacyjną, bardzo szybką, intensywną, na jeden lub dwa kontakty, prostopadłe podania otwierające drogę do bramki i dobrze ustawione celowniki naszych piłkarzy. Energia, dynamika, pomysłowość, skuteczność i determinacja była po naszej stronie i dzięki temu rewanż za porażkę w meczu domowym z poprzedniego sezonu udał się Pogoni Szczecin doskonale.

Kibice również dopisali, było ich blisko 20 tysięcy, z czego około 800 widzów gości.

Kibice wspierali piłkarzy od pierwszej do ostatniej akcji meczu, głośno i energicznie dopingując, a piłkarze obu drużyn zrewanżowali się wspaniałym widowiskiem sportowym, który w Szczecinie będzie pamiętać się latami. Nie co dzień ogląda się osiem goli i taką determinację obu drużyn.

To była świetna reklama futbolu i już dziś można śmiało zaryzykować tezę, że w kolejnym meczu domowym będzie komplet publiczności.

A kolejny domowy mecz Pogoń rozegra 20 września o 20:30 z Legią Warszawa. Na taki mecz nie trzeba nawet żadnych akcji marketingowych. Przy tak grającej Pogoni u siebie, na tak klasowego rywala przyszłoby pewnie nawet i z 40 tysięcy widzów.

W Pogoni wiedzą, jak przyciągać kibiców na stadion w Szczecinie. A najlepszą zachętą jest właśnie taka gra jak dziś. Było na co popatrzeć i co podziwiać. To był kolejny udany wieczór na Twardowskiego, czwarty mecz u siebie i czwarte zwycięstwo. Teraz będzie przerwa dwutygodniowa na reprezentacje, a potem wyjazd do Cracovii. Warto byłoby w końcu wygrać na wyjeździe, przy ulicy Kałuży w Krakowie. Rok temu Portowcy pokonali gospodarzy 5:1. Nie mamy nic przeciwko, by Pogoń znów zaliczyła kolejny mecz na piątkę z przodu.

Do składu wróci też Benedikt Zech, obrońca o słusznym wzroście, mógłby w parze z Lisowskim śmiało rozwiązać problem walki w powietrzu z rosłymi przeciwnikami. Wczoraj Lisowski dał bardzo dobrą zmianę i zgłasza gotowość do walki o miejsce w pierwszym składzie. Pomimo trzech straconych bramek przyzwoicie zagrali nasi obrońcy, a zwłaszcza przy konstruowaniu akcji zaczepnych jak i defensywnych z zastrzeżeniem braku możliwości równej walki w powietrzu. Linus Wahlqvist i Léonardo Borges tworzyli dziś parę środkowych obrońców i spisali się w tej roli nieźle.

Na prawym boku zagrał Jakub Lis i kilka razy włączył się do akcji ofensywnych, współpracując efektywnie z pomocnikami: Vahanem Bichakhchyanem, Rafałem Kurzawą, Ulvestadem i Adrianem Przyborkiem.

Leonardo Koutris jak zawsze na lewej obronie bardzo aktywny, świetnie podwajał pozycje na skrzydle Grosickiego, a w ataku oglądaliśmy popis skuteczności i waleczności Koulourisa.

Na bramce oczywiście Valentin Cojocaru, dla którego nie był to najlepszy dzień, w końcu musiał wyciągać trzy razy piłkę z siatki po strzałach głową z odległości 9-11 metrów, zatem można postawić tezę, że w tym elemencie powinien dawać zespołowi więcej zabezpieczenia przed utratą goli. Z pewnością w sztabie trenerzy dokonają analizy i wyciągną wnioski na przyszłość, co do poprawy gry w powietrzu całego bloku obronnego łącznie z bramkarzem, bo wczoraj w tym temacie nie było dobrze. 

No, ale Pogoń była lepsza w fazie atakowania niż w obronie, co bezapelacyjnie pokazuje wynik, zatem formacja ofensywna z całą pewnością za ten mecz otrzyma wyższe noty od bloku defensywnego zespołu.

Pogoń mocno weszła w mecz. Już w czwartej minucie po rzucie rożnym w sytuacji strzeleckiej znalazł się Wahlqvist, ale jego strzał, który zmierzał do bramki, został sparowany przez obrońców Śląska poza boisko. W szóstej minucie meczu Koulouris popisał się świetną koordynacją i przy pomocy ramienia podbił górną piłkę sobie na głowę, podbił ją jeszcze raz, tym razem głową, potem pozwolił piłce opaść i z powietrza płasko puścił tzw. szczura i piłka znalazła się w siatce tuż przy dalszym słupku. Piękna akcja i bramka Koulourisa ucieszyła kibiców, niestety na krótko, bo po weryfikacji VAR, gol został słusznie anulowany.

Co się odwlecze to nie uciecze. W dziewiątej minucie wspaniała szybka akcja, podania na jeden kontakt, Przyborek, Kurzawa do Bichakhchyana, ten do Ulvestada i Norweg z jedenastu metrów pokonał technicznym uderzeniem bramkarza Śląska Wrocław.  Jeden zero i Pogoń gra dalej swój koncert.

W 21 minucie meczu Cojocaru wybił pilkę do przodu, ta odbiła się od przeciwnika i trafiła do Bichakhchyana, ten znów z pierwszej piłki zagrał do Grosickiego za plecy obrońców i pomiędzy dwóch defensorów Śląska, nasz kaptan w swoim stylu włączył turbo i pognał w stronę bramki, następnie zewnętrzniakiem pokonał Rafała Leszczyńskiego.

To była popisowa, szybka akcja Pogoni. Trzy podania i gol.

Tak się bawi MKS!

Pewnie kibice śpiewaliby właśnie tak, o ile Pogoń nie miałaby słabszych momentów w tym meczu. A te niestety zostały odkryte w obronie ze stałych fragmentów gry.

W 32 minucie meczu właśnie Śląsk wykonywał rzut wolny, piłka trafiła na głowę, rosłego (191 cm) Petkova. Ani Wahlqvist (184cm) ani Borges (179 cm) nie mieli szans w powietrzu w takim układzie, Cojocaru też mógł zachować się lepiej, wyszedł kilka metrów do przodu, ale z okolicy 9 metrów głową, Petkov wrzucił pilkę do siatki za kołnierz naszemu bramkarzowi.

37 minuta i było już 2:2.

Znów stały fragment gry, rzut rożny z prawej strony, dośrodkowanie na głowę Sebastiana Musiolika (193 cm), ten, pomimo obecności Ulvestada (183 cm) i Wahlqvista nie miał żadnego problemu, by skierować piłkę do bramki przy długim słupku.

Pogoń też chciała pokazać swoje ofensywne zagrania po stałych fragmentach gry. 41 minuta meczu, rzut wolny z prawej strony, dośrodkowanie Grosickiego trafia na głowę Koulourisa a ten zgubił krycie i wpakował piłkę do siatki.

Do przerwy Pogoń wygrywa 3:2 po bardzo dobrym widowisku. Kibice mogli chwile odpocząć i liczyć na równie ciekawą drugą połowę.

A działo się w niej bardzo dużo. Pogoń przystąpiła do drugiej połowy bez zmian, ale trener miał już na uwadze zbyt elektrycznego Przyborka, który zdążył złapać żółtą kartkę w pierwszej połowie jak i miał kolejny faul, zatem była świadomość tego, że nie może już grać agresywnie, co mogłoby skończyć się czerwoną kartką i osłabieniem zespołu.

Dlatego też w 59 minucie Gorgon zastąpił Przyborka i to jeszcze jak! To było wejście smoka!

Dał nie tylko dodatkowe centymetry do walki w powietrzu, ale także doświadczenie w rozegraniu, serducho do walki, zdrowie do biegania, w obronie jak i ataku i właśnie już w 66 minucie przejął bezpańską piłkę w środku pola, doprowadził ją w okolicę 25 metra od bramki i huknął jak ze szwedzkiej armaty Bofors, której siła i precyzja daje piorunujący efekt. Piłka wpadła tuż przy słupku bezradnego bramkarza Śląska. Warto mieć taką armatę, aby bronić się przed naporem przeciwnika, a przecież wiemy, że najlepszą obroną jest atak i zna to dobrze nasz Pistolero – Alexander Gorgon.

Niestety w 81 minucie poszło znów dośrodkowanie z prawej strony, na głowę Simeona Patrova (195 cm).

Na radar wzięli go Wahlqvist i Borges, ale żaden z nich nie miał prawa doskoczyć tak wysoko jak Petrov. Jednak mogliby być bliżej przeciwnika, starać się go wyblokować lub chociaż utrudnić wyjście w górę. Tak się nie stało, Cojocaru też nie dał rady zatrzymać piłki, zanim wpadła do bramki i mamy 4:3 dla Pogoni. Linie spalonego w tej akcji złamał też Lisowski, zatem mieliśmy emocje do samego końca.

89 minuta – Olaf Korczakowski uderza lewą nogą po długim słupku, ale piłka odbija się od poprzeczki i wraca za pole karne i pod nogi piłkarzy Pogoni, w końcu trafia do Ulvestada i ten wrzuca ją w pole karne do Koulourisa i ten pomimo krycia, trafia piłkę tyłem głowy, po czym odbija się ona od wewnętrznej strony poprzeczki i wpada do bramki. Bramkarz znów nie miał szans.

Śląsk jeszcze próbował w 91 minucie, ale tym razem Cojocaru nie dał się zaskoczyć Petrowi Schwarzowi.

Mecz zakończył się wynikiem 5:3 dla Pogoni. Szczególne można wyróżnić formację ofensywną.

To oni ponieśli dziś trybuny do radości i fetowania 6 razy, w tym raz przedwcześnie, choć i za tą koordynację ruchową z użyciem ramienia, głowy i strzału z powietrza Koulourisowi należą się słowa uznania.

W drugiej połowie zobaczyliśmy Gorgona, João Gamboę, Korczakowskiego, Lisowskiego i Kacpra Łukasiaka.

Każdy z nich dorzucił swoją cegiełkę pod budowę solidnej twierdzy w Szczecinie. Trener musi teraz przygotować plan gry na Cracovie, a potem na Legię, z uwzględnieniem poprawy w grze defensywnej, przy stałych fragmentach gry, a zwłaszcza trzeba poprawić się przy bronieniu górnych dośrodkowań, bo w tym elemencie jest bardzo dużo do zrobienia.

Kibice mieli okazję zobaczyć świetne widowisko sportowe i tylko przykre jest to, że do Krakowa nie może pojechać żadna zorganizowana grupa kibicowska, gdyż sektor dla kibiców przyjezdnych jest zamknięty, a myślę, że z uwagi na złe relacje pomiędzy klubami kibica obu drużyn, tzw. odwiedziny i zwiedzania muzeów tym razem na Cracovii nie będzie.

Teraz mamy dwa tygodnie wolnego od piłki klubowej. Po tym zwycięstwie Pogoń ma 13 punktów i jest czwarta i ma tyle samo punktów, co piąta w tabeli Cracovia, która swój mecz przegrała w sobotę na wyjeździe z Radomiakiem 2:1.

Zatem szykuje się kolejny wielki mecz o to, by wrócić na podium.

Nie mamy nic przeciwko, aby nasi piłkarze znów spisali się na piątkę z przodu.

Do poprawy – górne dośrodkowania i stałe fragmenty gry w obronie.

Gratulacje za walkę, za charakter, za energię, dynamikę, szybkość, grę na jeden kontakt i pomysł na rozgrywanie akcji zaczepnych.

Na takie mecze chce się chodzić i okazuje się, że gardło można również zedrzeć zasiadając na sektorze C17, co mi się przytrafiło i nigdy bym nie uwierzył w to, że stanie się to właśnie tam.

A jednak można. 😉

Już nie mogę doczekać się kolejnego meczu Pogoni!

fot. Marcin i Emilia Zapart