Rozkręcamy dział dla kibiców. O was kochani i dla Was. Dajcie poznać się innym i poznajcie tych, o których jeszcze nic nie wiecie, a spotkać możecie….np. na stadionach. BO KIBICEM SIĘ JEST, A NIE BYWA

Jarosław Mielnicki – kibic, administrator i moderator grup kibicowskich w social mediach. Miłość do szczecińskiego klubu sportowego Pogoń Szczecin otrzymał w genach i w genach przekazuje ją dalej.

Odkąd pamiętam Pogoń zawsze była w moim życiu.  Zawsze jak z kolegami grałem w piłkę na podwórku byłem Marianem Kielcem, później najlepszym napastnikiem Polski Robertem Dymkowskim. ?
Miłość do Pogoni zapalił we mnie  mój ojciec,  który zabrał na pierwszy w życiu mecz.

W domu się nie przelewało ale na najważniejszą miłość zawsze środki finansowe się znalazły. Mieszkaliśmy na wiosce oddalonej o 25 km od Szczecina, z której ciężko było się wydostać –  do pierwszej cywilizacji było 8 km.  Na Stadion Pogoni jechaliśmy autobusem.

Z pierwszego meczu ( to był rok 1994) pamiętam niepowtarzalną atmosferę stadionową.

 Na mecz I ligi 1994/1995 – 19 kolejki tj. z  Lechem Poznań , ojciec zabrał mnie i moich dwóch braci, pamiętam jak dzisiaj cała trójka ubrana w ortalionowe dresy , modne w owym czasie ?.

Było to dla nas ogromne przeżycie , miałem wtedy 14 lat a nasza drużyna przegrywała. Do akcji ruszył jednak Robert Dymkowski zdobywając w 53’ pierwszą bramkę i  dając nam nadzieję . Stadion śpiewał i dodawał wiary naszym piłkarzom. Serce waliło jak po najmocniejszej kawie i ciarki przechodziły na całym ciele.

Wtedy dla tak młodego kibica, wrażenia były nie do opisania i  nigdy nie zapomnę tej atmosfery, kibiców i meczu. Pogoń przegrywała 1:2

Doping kibiców, ich silne gardła niosły naszych do zwycięstwa.

 Udało się!!!!  W samej końcówce meczu. bramki Macieja Stolarczyka w 89’  i Andrzeja Rycaka w 90’

 Stadion oszalał wygraliśmy 3:2.

Część naszych kibiców zaczęła opuszczać stadion dużo wcześniej i nie byli świadkami wygranej w wielkim stylu Pogoni nad odwiecznym rywalem.

To był dzień, który zmienił moje życie. Już wiedziałem, że moim klubem i miłością od pierwszego wejrzenia i na całe życie zostanie  Pogoń i zawsze będę wierzył, że nie ważne, co by się działo trzeba grać i walczyć do samego końca,  a Portowcy muszą czuć, że prawdziwi kibice stoją za i z  nimi. Nie ważne co by się działo, jak by się działo i ile by się działo.  Nasza wiara nie zachwiana to jest Pogoń ukochana.

Będąc już dorosłym zapaliłem te miłość do Pogoni synowi mojej ówczesnej partnerki i jestem z tego bardzo dumny. Szymon bo tak ma na imię pokochał piłkę i Pogoń, tak jak ja wiele lat temu.

Zapisałem go do klubu Pogoń Prawobrzeże ,  stamtąd przeniósł się do Energetyka gdzie gra po dziś dzień. Jak tylko nadarza się okazja wyruszamy razem na Pogoń dopingować naszej ukochanej drużynie . Wiem że kiedyś zabiorę tam swoje dziecko,  a ono swoje i tak do końca świata i jeden dzień dłużej ?

Jestem Portowcem, jestem granatowo-bordowy i zawsze nim będę.

• 

• 

• 

Autor: Jarosław Mielnicki